از صبح تا حالا فکر میکردم بیان قطعه، الان فهمیدم شاتل بیانو باز نمی کنه :|
کسی هست که اینجارو بخونه و جز دنبال کننده های بیانی که من میشناسم نباشه؟
نمیدونم میتونم منظورمو خوب برسونم یا نه، ولی اینکه روزانه نویسی میکنم و اینکه یه سری از وبایی که روزانه نویسی می کنن رو می بینم، بهم حس تباهی میده. قشنگ شده عین اینستا که ملت میان چیزای بیخودیشونو تعریف می کنن و کلی فالور دارن و کلی ادم زیر پست ازشون تعریف می کنن و دچار توهمشون می کنن.. همش یاد اون مرده میفتم که تو اینستا میاد ادای بعضی اینستاگرامرارو در میاره و میگه: سلام خوشگلا. اومدم لحظاتمو باهاتون شاره کنم و اینا :-))))))) [اگه ندیدینش بگید ادرس بدم یا تگتون کنم] الان کلا از لحاظ روحی بهم فشار وارد میکنه این طرز از وب نویسی. تازه حتی با خیال راحت هم نمیتونم بگم چه کارایی میکنم دقیقا، چون یهو میبینی فخر فروشی و اینا به چشم یه عده میاد.. کلا با شاره :-))))) [همون share خودمون] کردن زندگی خصوصی مسئله دارم. دیگه همین..
میگه مطمئنی این چیزیه که میخوای؟! من تا حالا ندیدم خانمی کارش این باشه! فکر نمیکنی خیلی سخت و طولانیه؟!
میگم اره خب. کسی که دنبال داشتن یه زندگی خانوادگی و ازدواج و این حرفاست طرفش نمیره. ولی منو که میشناسی. کلا قضیم فرق میکنه.. تا پنجاه سالگیمو هم واسش برنامه دارم. اونم برنامه های یه نفره ;-)
ما که توی جلسه ی دفاعیم. جاتون خالی خانم دکتر داره میترکونه :-)
یه ربع دیگه باید از خونه بزنم بیرون ولی هوا تارییییییکه. تازه اذان صبح گفته و عمرا تا اون موقع هم هوا روشن نمیشه.. شت واقعا:|
یه لاک آبی خریدم و انقدرررررر بد رنگ و زشته که خدا میدونه :-)))))) فروشنده نذاشت همونجا امتحانش کنم وگرنه گول ظاهرشو نمیخوردم :| یعنی میبینمش حالم بد میشه :|
داشتم فیلم eternal sunshine of the spotless mind رو میدیدم. بعد به این فکر کردم که کدوم خاطرات هستن که عذابم میدن.. فالوش نمیکنم ولی پیجش پابلیکه. نمیدونم چی شد که پیجشو باز کردم. تو پیجش چی بود؟! برنامه های تلویزیونی ای که باهاش مصاحبه کردن، تیکه روزنامه هایی که مصاحبه هاش توش چاپ شده. دکتر فلانی.. کارشناس فلان.. وزارت خونه فلان..
تو کامنتاش دیدم مامانش اومده بود قربون صدقه ی پسر موفقش رفته بود. دلم میخواست برم دایرکتش و هر انچیزی که لایق همچین مادریه بهش بگم. بگم که بچش یه حروم زاده ی آشغاله که مصداق بارز انواع و اقسام بیماری های روانی و جنسیه. یه سادیسمیه عوضی که هیچکس و هیچ چیز از شرش در امان نبوده. کسی که همه ی افتخار و ادعاش به مرررررد بودنشه و ..............!!! بی شرف ترین و پست ترین ادمی که تو زندگیم دیدم.. یکی که سالهاست کابوسش دست از سرم بر نمیداره. دلم میخواد عق بزنم و همه ی کابوسای زندگیمو بالا بیارم.. راسته که هرچی ادمو نکشه، حتما قوی ترش میکنه..
+تو فکر یه تغییراتی هستم واسه ی اینجا :-)
اقا بخدا انقدررررر من واسه دفاع فردا ذوق دارم که شک دارم خود خانم دکتر انقدر ذوق داشته باشه :-)))))
حالا چی بپوشیم واسه دفاع؟! *_*
+فقط یه جا توی عمرم حسرت اینو خوردم که پسر نیستم، اونم اینکه نمیتونم تو جلسه ی دفاع و فارغ التحصیلی و اینا کراوات بزنم. اصن من عاشق اینم که پسر می بودم، بعد همه جا کراوات میزدم :-)))
کلاس .... ترمی هفتصد هزار تومن؟؟؟؟!!!!! انصافا سر گردنست.. خب با این وضعیت که من نمیتونم برم دنبالش.. شت به این زندگی واقعا :| من همین الانم خرجم سر به فلک میکشه، دیگه هفتصد تومن خیلی زیاده خدایی.. بعبارتی در دیزی بازه، من گربه هنوز انقدر بی حیا نشدم که بخوام بگم من میخوام این کلاسو برم :-))))))
الان میرم سراغ یه گزینه ی دیگه، ولی چند سال دیگه برمیگردم به همین گزینه. شک نکن!
پ ن: به عبارتی لعنت به این زندگی که ادم نمیتونه خودش همچین درامدی داشته باشه تو دوران دانشجویی..
دنبال کنندگان بیانی
آخرین مطالب