یه بنده خدایی هست که خیلی مذهبیه و اینا. بعد اومده بود اینارو واسه من تعریف میکرد: اینکه دخترداییشو به قصد ازدواج میخواد و اینا. بعد الان دختره دانشگاه قبول شده. اومده میگه من همون دختر قبلی رو دوست دارم نه اینی که الان شده. الان همه ی فکر و ذکرش شده ابرو برداشتن و چادر برداشتن. دیگه خراب شده و اینا!!! بعد اینم میگه بعد 21 سال رفتم واسه اولین بار باهاش حرف زدم در حضور خالم! گفتم اگه ابرو میخوای برداری، در حد تمیز کردن باشه. مانتوهات رنگی نباشه. مشکی باشه تا زیر زانو و ..... این حرفا. 

یعنی واااقعااااا دلم میخواست سرمو بکوبم تو دیوار از دست یه جماعتی که هنوز که هنوزه لباس رنگی و ابرو برداشتن واسشون گناه کبیره محسوب میشه. که هنوز که هنوزه جای دخترا تصمیم میگیرن انگاری اون دختره خودش عقل نداره که بفهمه. انقدر طرفو محدود میکنن و تحت فشار میذارن که گند قضیه از یه جای دیگه دراد. خب معلومه وقتی انقدر به یکی بگی سمت یه چیزی نرو، کنجکاو میشه و بدتر سمتش میره! واقعا نمی فهمم طرز فکر یه عده کی قراره درست بشه. بابا بخدا از دید اسلام هم بهش نگاه کنی، رنگی پوشیدن و ابرو برداشتن گناه نیست :|

تجربه ثابت کرده اونایی که توی فضای محدودتر و بسته تری زندگی کردن، توی دانشگاه تا سر حد امکان تلافیشو دراوردن!

نکته ی بعدی هم اینه که واقعا من طرز تربیت کردن بعضی خانواده ها رو درک نمیکنم. طرف حداقل 18 سالشه که اومده دانشگاه ولی هنوز با ابتدایی ترین مسائل اداب معاشرت مسئله داره. هنوز که هنوزه سلام و احوال پرسی کردن بلد نیست یا واسش سخته. واقعا چرا؟! یه عده که اجتماعی بودنو منافی حجب و حیا میدونن!!! یه عده هم که کلا فقط به بچه هاشون درس خوندن یاد دادن. بعد طرف تنها کاری که تو کل عمرش بلده فقط درس خوندنه. زندگی کردن تو جامعه که هیچ، سلام کردن هم یاد نگرفته. بابا بخدا موفق ترین ادما توی زمینه ی تحصیلی هم نیاز دارن تو جامعه و در ارتباط با بقیه زندگی کنن. کسی که نتونه اجتماعی باشه، حتی اگه درسخون ترین و با استعدادترین هم باشه، تهش فقط یه ادم گوشه گیر و منزوی میشه که نمیتونه با کسی کنار بیاد. و شک ندارم مثلا یهو عاشق اولین ادمی که سر راهش قرار میگیره میشه و بعد یه عالمه اشتباهی که کل زندگی ادمو تحت تاثیر قرار میده. 

داداش من از قبل اینکه مدرسه بره، اگه به محض اینکه کسی رو میدید نمی رفت جلو باهاش دست بده و احوال پرسی کنه، تو خونه کلی باهاش بحث و مذاکره داشتیم که باید اجتماعی باشی. یا من با همه ی پرروییم، هنوز که هنوزه از نظر خودم و خانواده به قدر کافی اجتماعی نیستم! بعد یه عده هنوز تو سلام کردنش موندن. به طرف سلام میکنی، یا سرشو میندازه پایین و میره یا عین بت نگات میکنه :| 

اگه قراره به زودی برید دانشگاه، لطفا لطفا ترم یک عاشق نشید! و اینکه عین زامبی ها برخورد نکنید! بقیه دخترا و پسرای کلاستون هم مثل شما ادمن! میتونید باهاشون سلام و احوال پرسی کنید، معاشرت کنید و خیلی چیزای دیگه.. هیچکس به صرف رشته ی خوب قبول شدن یا درسخون بودن موفق نمیشه. زندگی خیلی فاکتورای دیگه هم داره بخدا..